Unuttuğunuz insanlar oldu mu hiç?
Benim oldu ...
Çok kırdılar beni, çok üzdüler ve ben hepsini unuttum ...
Onlar için yaptığım tüm fedakarlıkları ve bunu nasıl bir anda hiçe saydıklarını ...
Onları nasıl göklere çıkarttığımı ve sonra yerden bakarken onları artık nasıl göremediğimi ...
Kendimden çok severken, aşırı sevginin onları nasıl bozduğunu ve aslında zaten bozuk olan kişiliklerini sevgimle tamir etmeye çalıştığımı fark ettiğimi ...
Tüm olumsuz özelliklerini güzele çevirip, güzel bir kalbe sahip oldukları konusunda onlara ısrar ederken, özünde kötü olan kalplerinin beni köreltiyor oluşunu anladığımı unuttum ...
"Acaba nasıl mutlu ederim onları?" diye düşünerek gözüme uyku girmediği geceler ve sabahlarına acıdığım, zamanıma yandığım günlerden beridir unuttum onları...
Her zaman evet derken süper, bir kez hayır dediysem değişmiş olduğumu duyduğum an unuttum onları...
Onlar için yaptığınız güzelliklerin takdir görmemesini geçtim, onları onore edişimin suratsızlıkla karşılık bulduğunu gördüğüm andan itibaren unuttum ben o insanları ...
Jestlerinizin suçmuş gibi algılanmasının trajikomikliğine acıyarak onlara hâlâ gülüyorum ve ısrarla her gün biraz daha unutuyorum ben onları ...
Değerinizi bilmeyen insanları siz de unutun, kabul buyurursanız benden size naçizane bir tavsiye ...
Çünkü değer kelimesinin anlamını bilmeyen insanları bizler başımıza taç ettikçe, hayatımız onları unutmaya çalışmakla geçecek ...
Yanılıyor muyum?